به بهانه چهارمین سال تأسیس

انگار دیروز بود، در یکی از شهرستان های جنوبی کشور علیرغم تحمل مشکلات محیطی، شغلی و شخصی، مشغول خدمت قضایی بودم. به جهت علاقه شخصی به دنیای سایبر و نیز حسب اتفاق و البته کمی کنجکاوی پا به عرضه وبلاگ نویسی نهادم. در همان زمان ناخواسته مهمانی پا به زندگیم نهاد و آن را تا قبل از پایان همان سال دچار دگرگونی ژرفی نمود، خاطراتی از خود باقی گذاشت، تلخ و شیرین. طوفانی ظاهر شد، طوفانی هم محو شد. خوشبختانه آثار مثبت آن هماره باقی است و این همزمانی و یاد ادامه خواهد داشت. حداقل سالی یکبار خود را غرق احساس آن زمان می بینم با تمام ظرایف و دقایقش. 

در انتخاب نام وبلاگ «قاضی دادگستر» که چند تن از کاربران...

پرسیده بودند که من ذکر آن را به مجال دیگری موکول نمودم، باید بگویم که انتخاب «قاضی» به اقتضای شغلم بود که مدت کوتاهی با این نام فعالیت داشتم و اما «دادگستر» را به جهت تظلمی که خود قبل از ورود به قضاوت از سوی یکی از وزارتخانه های دولتی دیدم، انتخاب تا اولا" مبادا در شغلم چنین صفت مزمومی را حتی برای آنی در خود داشته باشم و ثانیا" برای رفع آن و دادگری قیام نمایم. به شکر خدای تبارک و  تعالی تاکنون توانستم چنین کنم که انشاءاللله این همت برای بعد نیز خواهد بود.   

و اما چرایی عدم ذکر نام حقیقی و عکس و...، از خصایص شخصیتی ام است که همیشه فعالیت در گمنامی را بر اشتهار ترجیح می دهم و این یکی از چند دلیل عدم ذکر نامم است که خواست بودید. همواره این جمله از دوران تحصیلی هادی من بود که: «مهم آن نیست که چه کسی می گوید، بلکه مهم آنست که چه گفته می شود».اما با این وجود، چند تن از خواص از این امر آگاهی دارند که گریزی از آن نبود.

صادقانه بگویم، در ابتدای کار، نه قصد  فعالیت در چنین سطحی را داشتم و نه تصور چنین روزی که وبلاگ این چنین در میان کاربران محبوب شود، به نحوی که  حتی مورد توجه خواص حقوق قرار گیرد، جز هدفم بود.بد نیست به دو خاطره در این خصوص اشاره نمایم. 

سال گذشته احدی از دوستان که به شغل وکالت مشغول است. در منزلم مهمان بود.از مسایل حقوقی و از جمله تأثیر اینترنت در حقوق بحث می کردیم که گفت یک وبلاگ حقوقی یافتم که بسیار مطالب کاربردی دارد و در لوایح دفاعیه از مطالب آن استفاده ها کردم که چند صفحه از آن را در لپ تاپ آوردم. تقاضا کردم نشان دهد. به مجرد دیدن خندیدم که موضوع لو رفت و... 

در یکی از نشست قضایی هفتگی در دادسرای...تهران، احدی از همکاران محترم قضایی که  من به شخصه ایشان را صاحب نظر در حقوق می دانم و مقاله هایی نیز از وی در نشریات دیدم، مطلبی را ذکر نمود که مستند آن را وبلاگ ناقابل ما عنوان نمود. در این زمان متوجه اهمیت بیشتر مطالب منتشره در وبلاگ شدم.البته این بار نیز خندیم اما به جهت تجربه پیش موضوع لو نرفت!. 

لازم می دانم از چند تن از همکارن قضایی و اداری که در طی این چهار سال با ارائه مطالب و اعلام نظر ارشادی و انتقادی و به ویژه دلگرمی های خالصانه  خود مرا در ادامه راه ثابت قدم نمودند، صمیمانه قدارانی نمایم. 

همچنین لازم می دانم، با اعتذار فراوان به اطلاع کلیه کسانی که سوالات حقوقی مطرح نمودند، برسانم به جهت مشغله زیاد کاری در سال جاری احتمالا" امکان پاسخگویی به آنها که نزدیک به پانصد فقره رسیده و این علیرغم قرار دادن پیغام ممنوعیت طرح سوال است،  نباشد ولی از سال آتی بر حسب تاریخ ورود به تمامی سوالات قبلی اقدام خواهد شود.    

امیدوارم وجود این وبلاگ بنوبه خود بتواند به عنوان خدمت ناچیز، گامی در ارتقاء دانش حقوقی و قضایی کاربران و رفع مشکلات آنان بردارد.

تا دیداری دگر